sábado, 31 de mayo de 2008

8 metáforas sobre la condición humana

8 metáforas sobre la condición humana pretende acernos reflexionar sobre las conductas del hombre.

De cada una de las metáforas se pueden sacar varias conclusiones:
- Se debe respetar el medioambiente y la tierra.
- El hombre es libre por naturaleza, debe librarse de las cadenas que lo atan (los políticos, lo superiores) porque todos somos un igual. Vivimos ciegos sin querer saber la realidad.
- En nuestra sociedad y los países desarrollados existe todavía un racismo o xenofobia a la persona extranjera. Esta persona se siente despreciada y, además, guarda un sentimineto de nostalgia por su tierra natal. Nadie abandona su tierra natal por gusto.
-Las personas somos duales. Tenemos una parte buena y mala, es decir, no somos buenos ni malos por naturaleza.
- Las personas nos hemos adaptado a las nuevas tecnologías y estamos acostumbrados a que se nos dé todo hecho.
- Nos pasamos el tiempo dialogando y hablando sobre nuestro futuro pero, sin embargo, no actuamos sobre estas decisiones, nos quedamos parados.

miércoles, 28 de mayo de 2008

Contes per a pensar

Cuentos para pensar es una sucesión de cuentos escritos para reflexionar sobre algunos conceptos de la vida.
Nos enseñan valores de la vida, como por ejemplo, a no dejarnos llevar por el ansia de poder, a no huir de la muerte, a no darlo todo por amor...

Un cuento del libro:

- El temido enemigo
Un hombre estaba atacado por pensamientos terribles acerca de su muerte. Un hombre sabio, el Iluminado, pasó por su aldea y decidió ir a verlo para así poder remediar sus males.
El Iluminado le contó una historia en que un hombre se encontró a la muerte y fue corriendo a su amo para pedirle dinero y un caballo para ir hasta Tamour y así huir de ella.
El amo, después de dárselo, se fue a hablar con la muerte y le preguntó porqué lo había mirado amenazadoramente. Ésta le contestó que no le había mirado si no que se había extrañado de verlo allí tan pronto ya que esa noche debía recogerlo en Tamour.

Él hombre se alegró de oir esta historia y pensó que ya podría dormir tranquilo pero el Iluminado le dijo que no habrían ya más mañanas para despertar.

De este cuento podemos destacar la idea de que no hay que huir de la muerte porque entonces nos la encontraremos de cara.
Otras ideas que aparecen en el libro y nos pueden ayudar en la vida serían:
- En la vida sólo el tiempo que hemos disfrutado vale la pena.
- La persona que piensas que será tu enemigo es la que después será tu mejor amigo.
- No se debe cambiar por amor porque entonces la otra persona ya no te querrá. Te quería por cómo eras antes y no por lo que te has transformado ahora.



Sólo por amor

Falta acabar!!!!

jueves, 22 de mayo de 2008

¿El fin justifica los medios?

Fin: Objetivo o razón por el que se hace una cosa determinada.

Medios: Elemento o sistema que tiene un fin determinado

El problema que se plantearía sería: ¿El fin justifica los medios?

Después de esta pregunta, en mi opinión, el fin sí justifica los medios.
Para mí, todas las acciones que realizamos van seguidas por un fin. Desencadenamos una serie de acciones, reacciones y pasos para conseguir aquello que queremos. El fin es consecuencia de estas acciones y depende de cómo las hayamos realizado, conseguiremos nuestro fin mejor o peor. La finalidad de éste depende de la persona, pues todas no buscan un mismo fin ya que todos tenemos distintas aspiraciones.

Si el fin no justificara los medios como otros dicen, ¿Qué sentido tendría hacer algo sin el propósito de un después? ¿Acaso no actuamos para conseguir un fin determinado? No podemos actuar sin haber un después. El fin, sin que nos demos cuenta, siempre estará ahí porque de cada cosa que hacemos surge un fin o consecuencia.

En conclusión, el fin sí justifica los medios. Hay que pensar en cómo actuar para conseguirlo para beneficio propio, pero intentando no dañar a los demás.

jueves, 15 de mayo de 2008

Vivim en un règim polític just?

Règim: Forma de gobern o forma política que és un concepte que fa referència al model de organització del poder constitucional que adopta un Estat en funció de la relació existent entre els diferents tipus de poders.

La justicia és el conjunt de regles y normes que establixen un marc adequat per a les relacions entre persons e institucions, autoritzant, prohibint y permitint accions específiques en la interacció d'individuos e institucions.

Donades estes definicions, la pregunta que es plantejaria seria: vivim en un règim polític just?

En la meua opinió, ni nosaltres ni ningú vivim en un règim just. En Espanya, sobretot, estem gobernats per la monarquia parlamentària on es suposa que tots votem. Votem perque el gobern cumpleix-ca una serie de requisits que abans va prometre però quan resulta guanyador tothom fa el que li convé per a traure diners i s'agarra la justícia per a seva mà.
Un exemple de injusticia seria el cobrar 1000 € tots els mesos o més fort encara, els maltractadors i assasins, que per matar a una persona sols els tanquen de 6 a 15 anys de pressó.
Crec que ens venen el que volen i nosaltres com no s'ens fa cas dels drets que tenim ens veiem sotmessos a la seva "justícia".

Si visquerem en un règim polític just com altres diuen, perquè no sóm tots iguals? perquè encara existeixen desigualtats e injusticies? perque no tenim els mateixos drets per a tots, es a dir, uns drets que no es puguen comprar amb diners?
La justícia en la política és molt difícil de conseguir sobretot quan hi han uns superiors que gobernen i manen del poble.

En conclusió, no vivim en un règim polític just. Crec que per a viure justament, tindrien que fer una remodelació de la ideologia de monarquia i tindre'ns més en compter als individus, que som el futur de la societat.

miércoles, 14 de mayo de 2008

Política para Amador

“Política para Amador” es un libro que nos define y explica perfectamente como el ser humano ha ido evolucionando y progresando a lo largo del tiempo hasta nuestros días.Nos habla de lo que son las organizaciones sociales, los estamentos que ha habido durante épocas anteriores, el inicio de nuestros primeros pasos en la política…pero lo más importante es que nos da un sentido de lo que es la política, una idea que los jóvenes tomamos muy “a la ligera”.

Nos habla de que los griegos inventaron la primera democracia. Era una democracia que era diferente al modelo anterior en el que se debía hacer caso a los ancianos puesto que eran los antecesores de la generación y eran los que más sabían.
Los griegos introducen una democracia en la que todos tienen derecho a ejercer los diferentes cargos públicos dentro de la polis. Pero es una democracia y una igualdad engañosa puesto que cuando se daba opción al voto y se te asignaba un cargo seguía habiendo diferentes cargos sociales puesto que igualmente existían “minorías”.

Actualmente, nos basamos en el estado. Fernando Savater nos introduce dos elementos importantes: el individuo y el estado. Dos polos opuestos y atraídos que sin uno no existe el otro. El individuo necesita sentirse incluido en un total, en una organización..en el estado mientras que el estado necesita individuos que se identifiquen con él y que lo apoyen. Si faya el individuo, el estado no se ve respaldado puesto que cae y si faya el estado, el individuo se siente fuera de ese grupo con lo que cae el estado.



Nos habla también de la guerra, sus consecuencias y de cómo evitarla.La guerra surge desde el Imperio Romano, desde el primer momento en que el hombre empezó a conocer el mundo y a determinar por una línea lo que era suyo, “de su propiedad” por lo que empezaron a aparecer conflictos y luchas, es decir, la guerra. Para evitarla, hay que determinar lo que es de cada uno y no pasar de unos límites puesto que como dice Fernando Savater, si no estaríamos hablando del comunismo. Un sistema político que no puede existir en nuestra naturaleza puesto que el ser humano siempre quiere la propiedad privada y prefiere no compartirlo con nadie puesto que él sólo se ha ganado sus bienes. Somos egoístas por naturaleza y posesivos.



Por último, nos explica el sentido de la política. La política es un sistema de “gobierno” el cual se basa en la igualdad de las personas, para ayudarlas a que puedan vivir una vida mejor. La finalidad de la política en su totalidad no se centra en hacernos libres, sino felices.En nuestra organización, se tiene que tener más en cuenta al individuo que la sociedad puesto la sociedad esta constituida por cada individuo. Éste tiene que tener unos derechos iguales a todos así que debemos primero hacer caso a los derechos individuales de cada uno para así después buscar y oír lo que los demás dicen, como un conjunto que es la sociedad.

La masturbació

Estimulació dels genitals per autoplaentar-se


En els chics es practica unes quantes vegades durant el dia
En les chiques es causat per donar-se plaer físic. Moltes dones no troven el mateix plaer psicológicament, inclús per algunes resulta incómode.

En la dona mai s’ha vist amb bons ulls ja que en la societat de fa anys, era cosa d’homes.La masturbació és una pràctica que es complementa amb les relacions sexuals i si no es practica amb decissió por perjudicar el terreny de les emocions.

Mites falsos
-Provoca ceguera
-Estirilitat
-Granets
-Les persones majors no ho practiquen


En conclusió, no hi ha edad concreta per a practicar-la i és una cosa que no s’ha de fer obligatoriament.

D’aquesta tertúlia hem aplegat a la conclusió de que els homes ho veuen com una cosa normal i que quasi tots ho practiquen, mentre que la dona ho veu com una cosa extranya. Algunes dones si que ho fan mentre que altres prefereixen fer-ho junt amb la parella.

PERVERSIONES SEXUALES

Son conductas sexuales extrañas en las que las personas pueden recurrir a ciertos objetos.

Son debidas a : trastornos, diferencias en la relación o un trauma en la relación sexual.
Hay varios tipos:

Pornografía: Muy elevada en la población, junto a la pedofilia, bollerismo y exhibicionismo.
Un ejemplo del exhibicionismo sería mostrar los genitales en público.Sus características: Es común en los adolescentes, la persona es retraída, dependiente….Puede ser gente mayor solitaria y sin pareja.

Fetichismo: Utilizan objetos como ropa interior de sus anteriores parejas. Tienen fantasías sadomasoquistas.

Pedofilia: La actividad sexual se debe entre una persona mayor y un niño.

Sadomasoquismo: Se basa en pegar a la persona con la que se va a mantener la relación sexual. Esto se debe más en mujeres que en hombres y estas personas suelen sentir vergüenza o disgusto.

Bollerismo: Se desnudan en plena actividad sexual. Se excitan sexualmente sin intención de hacer una actividad sexual.

Algunos trastornos:
Zoolofilia: sexo con animales
Gerontofilia: Sexo con personas mayores
Necrofilia: Sexo con muertos
Coprofilia: Sexo con heces
Urolafilia: Con orina
Digmalionismo: Con estatuas

Lo que hemos sacado de esta tertulia ha sido que la mayoría de gente que hace esto es porque ha tenido algún trastorno y por causas psicológicas ha desenvolupado su conducta a este tipo de enfermedades.Estas enfermedades se están extendiendo en la sociedad y se debe dar una buena educación sexual para impedirlas.

PERSONALIDAD Y APARIENCIA

Personalidad: Conjunto de rasgos y cualidades que configuran la manera de ser de una persona y la diferencian de las demás.

Apariencia: Manera de parecer o presentarse a la vista o al entendimiento una persona o cosa. Característica o conjunto de características que parece poseer una persona o cosa y que realmente no tiene.

¿Van relacionadas la apariencia y la personalidad?


En mi opinión, la apariencia y la personalidad no siempre van relacionadas pero en la mayoría de los casos sí.
Aunque dependa mucho de personas, una persona va adquiriendo la personalidad a lo largo de su juventud y dependiendo del ambiente por donde se mueva. Si tu adoptas una personalidad rebelde, adoptarás una apariencia rebelde, siguiendo a tus ídolos que te han impulsado a ser así, por el contrario, por ejemplo, si tu personalidad se basa en otra diferente o vas con un grupo de gente en la que te identificas, pues tu apariencia se parecerá a la del grupo. No tiene porque ser así pero la verdad esque esto lo hacemos sin darnos cuenta.


Si la apariencia no va ligada a la personalidad, como algunos dicen, entonces, ¿Por qué una persona aparenta una cosa que realmente no es? Si una persona adopta la apariencia de se carácter es porque identifica con eso, entonces, una persona se vestirá de una manera determinada por que le gusta y porque se identifica con ella misma.

En conclusión, queramos o no, la personalidad y el carácter siempre van ligadas en la mayoría de los casos y aunque no nos demos cuenta, dicen mucho de nosotros.

EL NERVIOSISMO

Nerviosismo: Estado pasajero de excitación nerviosa, inquietud o de falta de tranquilidad.

En mi opinión, puede haber principalmente dos tipos de nerviosismo.
El primero podría ser un nerviosismo positivo. A veces, nos ponemos nerviosos porque tenemos ganas de que llegue un día esperado, de ver a alguien, de que nos compren algo o porque queremos hacer algo que hemos estado mucho tiempo esperándolo.Es un nerviosismo positivo porque si nos ponemos nerviosos por estas causas significa que estamos ilusionados por algo.

El segundo sería un nerviosismo negativo relacionado con el miedo. Si estamos intranquilos ante una situación o estamos pensando en algo que no queremos que pase empezamos a ponernos nerviosos, nos alteramos y podemos llegar a perder el control en algunos casos.Este seria negativo puesto que hace que se nos altere el corazón y empecemos a preocuparnos por cosas negativas.

En conclusión, el nerviosismo, bueno o malo, nos altera el cuerpo y produce también una alteración de las hormonas. Depende de cómo te tomes este nerviosismo, éste podrá ser bueno o malo.

EL MIEDO

Miedo: Sensación de angustia provocada por la presencia de un peligro real o imaginario. Sentimiento de desconfianza que impulsa a creer que ocurrirá un hecho contrario a lo que se desea.

El miedo es una sensación que todo el mundo hemos percibido alguna vez en nuestras vidas. Hay muchos tipos de miedos dependiendo de las personas. Siempre viene dado por causa psicológica. Nos ocurre porque en nuestra mente nos montamos una realidad diferente a la que es y enseguida empezamos a imaginar la situación a la cual tenemos miedo. Al imaginarnos la situación podemos pensar que ocurre de verdad.
Entonces, nos ponemos nerviosos, se nos acelera el corazón, sentimos pánico…hay veces que puede ser un miedo que nos persiga toda la vida si no se trata de superar o se acude a un psicólogo.Las personas creo que sentimos miedo porque siempre nos sentimos amenazadas por algo que es superior a nosotros y que tememos de que resultemos dañados.

En conclusión, el miedo es principalmente psicológico y hay que tratarlo inmediatamente. Hay que pensar que lo que pensamos no es tan trágico como lo que es en realidad y que nos inventamos siempre una realidad diferente. Si no lo tratamos puede llegar a resultar muy perjudicial.

¿ES MÁS FÁCIL LA VIDA PARA UN ATEO O PARA UN CREYENTE?

Ateo: Que niega la existencia de Dios.
Creyente: Que profesa determinada fe religiosa. Que cree en un hecho, idea o pensamiento.

En problema que se nos plantea sería ¿la vida para quien es más fácil, para un ateo o para un creyente?

Dadas estas definiciones, en mi opinión, creo que un ateo vive mejor la vida que un creyente.
El ateo es una persona que niega cualquier existencia divina por lo que no necesita preocuparse por el futuro o por “el qué pasará” cuando muera puesto que cree que después de la muerte todo acaba, que no hay nada. Basa sus hechos en que hay que vivir la vida desde el momento en que nacemos hasta el que morimos por lo que no se apoya en si una cosa está bien o mal hecha y en lo que hay que hacer según la religión dice. Se apoya en las normas morales que ha implantado el ser humano y con ello vive sin ninguna preocupación y puede vivir muy tranquilo.

Por otra parte, como algunos creyentes dicen, se basan en la Biblia y deben hacer caso a otro tipo de “leyes” o “mandamientos” y rezar y no pecar ya que si no deben acudir a confesión de sus malos actos. Ellos se apoyan en que las personas deben guiarse por Dios y lo que su palabra ha mandado desde hace siglos. Solo así, conseguirán vivir tranquilamente después de morir. Pero si esto fuera como ellos dicen, ¿acaso sabemos lo que hay después de la muerte? ¿No sería más fácil limitarse a vivir la vida como queramos puesto que no tenemos pruebas del porvenir?

En conclusión, siendo ateo se vive mejor la vida puesto que no hay preocupaciones para el presente y vives la vida de la mejor manera que crees y puedes vivirla.